Mizah zaten güldüğünüz zamandır. Bu deyiş 19. yüzyılın sonlarından geliyor, ancak Frans Hals için (1582 veya 1584 Anvers'te doğdu, 1666 Haarlem'de öldü) gülmek, sırıtmak, sırıtmak ve gülümsemek, tabiri caizse onun resim iksiriydi. Kendi sıkı ekonomik durumu onun için oldukça zor olsa bile. Sanki tutkuyla boyanmış asası tüm endişeleri ve üzüntüleri gülerek gidermiş gibi görünüyor.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Berlin Resim Galerisi'nin, görkemli bir şekilde karartılmış orta bölümünde, asil gri, mavi ve kızıl kırmızıya boyanmış duvarların ardında tematik ve belirli bir şekilde kronolojik olarak düzenlenmiş resimlerin yer aldığı, 17. yüzyıl Hollanda sanat tarihinin önemli bir figürüyle tanışıyoruz. İki deha arasında yer alan bir şey: Rembrandt ile Vermeer arasında; Amsterdam'ın Jodenbreestraat'ından derin düşüncelere dalmış sanatçı ile samimi duraklamaların Delft ressamı arasında. Sanatçının eserlerinden seçilmiş en iyi eserler Paris, Londra ve Madrid'deki Louvre gibi Avrupa'nın büyük müzelerinden ödünç olarak verilmektedir. Frans Hals'ın eserlerinin tamamı bilinen (ve orijinalliği onaylanmış) yaklaşık 200 eseri içermektedir.
Frans Hals: “Genç Kadın” (“La bohémienne”), 1632 civarıRMN-Grand Palais (Louvre Müzesi)/Jean-Gilles Berizzi
Haarlem'den Frans Hals, hem kendi döneminin elit kesimindeki hem de Matta İncili'ndeki şu söze göre yaşamak zorunda kalan en alt sınıftaki insanların yaşam arzusunu doyasıya resmetmişti: “O halde endişelenmeyin. yarın hakkında; çünkü yarın kendi başının çaresine bakacaktır. Her günün kendine göre bir sıkıntısı var.” Hals'ın fırça darbeleri, sanki tuvallere Empresyonist öncesi anlık görüntüler yerleştirmiş ve hüzünlü ve stresli her şeyin üzerine ışık efektleri yerleştirmiş gibi hafif görünüyor. Şunu düşünün: Resimler Barok çağının ortasında yaratılmıştı; efsanevi alegoriler, yaşam ve ölümün melankolik gösterişleri ve örneğin Hals'ın Flaman ressam meslektaşı Rubens'in meşhur olduğu bereketli, şehvetli ve son derece dramatik fiziksellik.
Haarlem'den gelen “zamanın ustası”, konularını ikna edici bir şekilde canlı, ruhlu çağdaşlar olarak tasvir etti: rahat-kibirli “Isaac Abrahamsz Massa'nın Portresi” gibi toplumun zengin, güçlü ve güzelleri, örneğin rahat “Gülen” Üst sınıfın eğlencesine hizmet eden “Şövalye” veya neşeli “ud çalgıcılar”. İnsanlar da öyle: Çocuklar, hizmetçiler, pazarcılar, komedyenler, fahişeler, dilenciler ve sarhoşlar, güldüklerinde çürük yemiş dişlerini utanmadan ortaya çıkarıyorlar.
Hollanda'nın “Altın Çağı” resminde tamamen yeni olan benzersiz bir üslubu cesurca geliştirdi: Hals, hızlı bir fırça çalışması geliştirerek portrelerine benzeri görülmemiş bir dinamizm kazandırdı. Ve zamanının İspanyol Velázquez'i gibi o da ressamlara özgü bağlılığı ve empatik gözleminde üst sınıf ile alt sınıf arasında, saray soytarıları ile saray soytarıları arasında hiçbir ayrım yapmamıştı.
Frans Hals: “Peeckelhaering (Mutlu Eğlenceli)”, 1625 civarıGüzel Sanatlar Müzesi | PUNCTUM B.Kober
Hals'ı, Batı sanatı tarihinde güçlü, hatta otoriter bir temsil veya huysuzluk yerine neşeyi, hatta katıksız yaşam sevgisini resmetmeyi başaran birkaç eski ustadan biri olarak görüyoruz. Gemäldegalerie küratörü Katja Kleinert'in bunun için makul bir açıklaması var: Çünkü tam olarak bunu resmetmek çok zor: ister brokar ister paçavralar içinde, cepleri dolu veya boş olsun, hayatınızdan hoşlanmanın bu derin bireysel ifadesini.
Frans Hals, Haarlem sokaklarında (biri Berlin Gemäldegalerie'ye ait) her zaman komik bir içici olan “Malle Babbe”yi omzunda bir baykuşla üç kez canlandırdı. Gülen yaşlı kadın için, teneke bira bardağının (belki de) her zaman yarısı doluydu, asla yarısı boş değildi. Ve muhtemelen bir İngiliz tiyatro grubuyla turneye çıkan istikrarsız bir aktör olan “Peeckelhaering” (“The Merry Reveler”) da mutluluğunun gölgelenmesine izin vermedi.
Yıldız ressam ve kibirle yapılan incelikli oyun
Hals'ın inatçı tarzı, sofistike tekniği, yüzleri, yüz ifadeleri ve canlı jestleri ona bir virtüöz ününü kazandırdı. Haarlem'in ve bölgenin zengin vatandaşları arasında aranan bir portreci oldu. Ancak toplantılar için Amsterdam'a gitme arzusu yoktu. Gururla modellerinin ve “müşterilerinin” Haarlem stüdyosuna gelmesini talep etti. Daha sonra genellikle zamanın bu yıldız ressamının bir portresini çekmekle başarılı oldular.
Atıcılık loncalarının üyeleri, benzerliklerinin bedelini ödemek zorunda kaldı. Şuna bağlı olarak: Ön planda poz verilen tam figür için, arka sıradaki – çok cimri veya daha az zengin – bir tetikçinin portresinin görülmesinden çok daha fazlası. Franz Hals'ın bu incelikli gösteriş oyunundan hoşlandığı belliydi. Berlin sergisinde rahat bir bankta loncanın panoramik bir resminin önünde bu birlikteliğin tadını çıkarabilirsiniz. Frans Hals Müzesi Haarlem, milislerin ve naiplerin resimlerini ödünç verdi; bunlardan bazıları ilk kezdi.
Frans Hals: 1640 civarında “Malle Babbe”KOBİ/ Gemäldegalerie/ Christoph Schmidt
Ancak 18. yüzyıl boyunca Frans Hals yavaş yavaş belirsizliğe düştü ve diğer stiller moda oldu. Fransız sanat eleştirmeni Théophile Thoré-bürger, Haarlem yerlisinin ve Vermeer'in olağanüstü eserlerini ancak 19. yüzyılda yeniden keşfetti. Ve şimdi Hals'ın gerçek hayattaki insanlık imajı, tüm sanat tarihi önemiyle gerektiği gibi onurlandırılıyor.
Haarlem ressamı haklı olarak Empresyonizmin öncüsü olarak tanımlanabilir, çünkü onun tarzı sadece atölye öğrencilerini (gösterideki örnekler gibi) değil aynı zamanda Gustave Courbet, Édouard Manet ve James McNeill Whistler gibi 19. yüzyılın ressamlarını da etkilemiştir. Claude Monet, Van Gogh ve Berlinliler Max Liebermann ve Lovis Corinth. Gösteri, ikincisinin referans görselleriyle sona eriyor. Ve sonra enfeksiyon etkili olur. Ziyaretçiler gülüyor ya da gülümsüyor. Buna ihtiyacımız vardı! Teşekkürler Hals Usta!
Frans Hals. Anın ustası. Gemäldegalerie Berlin, Kulturforum, Salı – Paz 10:00 – 18:00. Özel sergi, Londra Ulusal Galerisi, Amsterdam Rijks Müzesi ve Haarlem Frans Hals Müzesi ile ortaklaşa gerçekleştiriliyor. 3 Kasım'a kadar
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Berlin Resim Galerisi'nin, görkemli bir şekilde karartılmış orta bölümünde, asil gri, mavi ve kızıl kırmızıya boyanmış duvarların ardında tematik ve belirli bir şekilde kronolojik olarak düzenlenmiş resimlerin yer aldığı, 17. yüzyıl Hollanda sanat tarihinin önemli bir figürüyle tanışıyoruz. İki deha arasında yer alan bir şey: Rembrandt ile Vermeer arasında; Amsterdam'ın Jodenbreestraat'ından derin düşüncelere dalmış sanatçı ile samimi duraklamaların Delft ressamı arasında. Sanatçının eserlerinden seçilmiş en iyi eserler Paris, Londra ve Madrid'deki Louvre gibi Avrupa'nın büyük müzelerinden ödünç olarak verilmektedir. Frans Hals'ın eserlerinin tamamı bilinen (ve orijinalliği onaylanmış) yaklaşık 200 eseri içermektedir.
Frans Hals: “Genç Kadın” (“La bohémienne”), 1632 civarıRMN-Grand Palais (Louvre Müzesi)/Jean-Gilles Berizzi
Haarlem'den Frans Hals, hem kendi döneminin elit kesimindeki hem de Matta İncili'ndeki şu söze göre yaşamak zorunda kalan en alt sınıftaki insanların yaşam arzusunu doyasıya resmetmişti: “O halde endişelenmeyin. yarın hakkında; çünkü yarın kendi başının çaresine bakacaktır. Her günün kendine göre bir sıkıntısı var.” Hals'ın fırça darbeleri, sanki tuvallere Empresyonist öncesi anlık görüntüler yerleştirmiş ve hüzünlü ve stresli her şeyin üzerine ışık efektleri yerleştirmiş gibi hafif görünüyor. Şunu düşünün: Resimler Barok çağının ortasında yaratılmıştı; efsanevi alegoriler, yaşam ve ölümün melankolik gösterişleri ve örneğin Hals'ın Flaman ressam meslektaşı Rubens'in meşhur olduğu bereketli, şehvetli ve son derece dramatik fiziksellik.
Haarlem'den gelen “zamanın ustası”, konularını ikna edici bir şekilde canlı, ruhlu çağdaşlar olarak tasvir etti: rahat-kibirli “Isaac Abrahamsz Massa'nın Portresi” gibi toplumun zengin, güçlü ve güzelleri, örneğin rahat “Gülen” Üst sınıfın eğlencesine hizmet eden “Şövalye” veya neşeli “ud çalgıcılar”. İnsanlar da öyle: Çocuklar, hizmetçiler, pazarcılar, komedyenler, fahişeler, dilenciler ve sarhoşlar, güldüklerinde çürük yemiş dişlerini utanmadan ortaya çıkarıyorlar.
Hollanda'nın “Altın Çağı” resminde tamamen yeni olan benzersiz bir üslubu cesurca geliştirdi: Hals, hızlı bir fırça çalışması geliştirerek portrelerine benzeri görülmemiş bir dinamizm kazandırdı. Ve zamanının İspanyol Velázquez'i gibi o da ressamlara özgü bağlılığı ve empatik gözleminde üst sınıf ile alt sınıf arasında, saray soytarıları ile saray soytarıları arasında hiçbir ayrım yapmamıştı.
Frans Hals: “Peeckelhaering (Mutlu Eğlenceli)”, 1625 civarıGüzel Sanatlar Müzesi | PUNCTUM B.Kober
Hals'ı, Batı sanatı tarihinde güçlü, hatta otoriter bir temsil veya huysuzluk yerine neşeyi, hatta katıksız yaşam sevgisini resmetmeyi başaran birkaç eski ustadan biri olarak görüyoruz. Gemäldegalerie küratörü Katja Kleinert'in bunun için makul bir açıklaması var: Çünkü tam olarak bunu resmetmek çok zor: ister brokar ister paçavralar içinde, cepleri dolu veya boş olsun, hayatınızdan hoşlanmanın bu derin bireysel ifadesini.
Frans Hals, Haarlem sokaklarında (biri Berlin Gemäldegalerie'ye ait) her zaman komik bir içici olan “Malle Babbe”yi omzunda bir baykuşla üç kez canlandırdı. Gülen yaşlı kadın için, teneke bira bardağının (belki de) her zaman yarısı doluydu, asla yarısı boş değildi. Ve muhtemelen bir İngiliz tiyatro grubuyla turneye çıkan istikrarsız bir aktör olan “Peeckelhaering” (“The Merry Reveler”) da mutluluğunun gölgelenmesine izin vermedi.
Yıldız ressam ve kibirle yapılan incelikli oyun
Hals'ın inatçı tarzı, sofistike tekniği, yüzleri, yüz ifadeleri ve canlı jestleri ona bir virtüöz ününü kazandırdı. Haarlem'in ve bölgenin zengin vatandaşları arasında aranan bir portreci oldu. Ancak toplantılar için Amsterdam'a gitme arzusu yoktu. Gururla modellerinin ve “müşterilerinin” Haarlem stüdyosuna gelmesini talep etti. Daha sonra genellikle zamanın bu yıldız ressamının bir portresini çekmekle başarılı oldular.
Atıcılık loncalarının üyeleri, benzerliklerinin bedelini ödemek zorunda kaldı. Şuna bağlı olarak: Ön planda poz verilen tam figür için, arka sıradaki – çok cimri veya daha az zengin – bir tetikçinin portresinin görülmesinden çok daha fazlası. Franz Hals'ın bu incelikli gösteriş oyunundan hoşlandığı belliydi. Berlin sergisinde rahat bir bankta loncanın panoramik bir resminin önünde bu birlikteliğin tadını çıkarabilirsiniz. Frans Hals Müzesi Haarlem, milislerin ve naiplerin resimlerini ödünç verdi; bunlardan bazıları ilk kezdi.
Frans Hals: 1640 civarında “Malle Babbe”KOBİ/ Gemäldegalerie/ Christoph Schmidt
Ancak 18. yüzyıl boyunca Frans Hals yavaş yavaş belirsizliğe düştü ve diğer stiller moda oldu. Fransız sanat eleştirmeni Théophile Thoré-bürger, Haarlem yerlisinin ve Vermeer'in olağanüstü eserlerini ancak 19. yüzyılda yeniden keşfetti. Ve şimdi Hals'ın gerçek hayattaki insanlık imajı, tüm sanat tarihi önemiyle gerektiği gibi onurlandırılıyor.
Haarlem ressamı haklı olarak Empresyonizmin öncüsü olarak tanımlanabilir, çünkü onun tarzı sadece atölye öğrencilerini (gösterideki örnekler gibi) değil aynı zamanda Gustave Courbet, Édouard Manet ve James McNeill Whistler gibi 19. yüzyılın ressamlarını da etkilemiştir. Claude Monet, Van Gogh ve Berlinliler Max Liebermann ve Lovis Corinth. Gösteri, ikincisinin referans görselleriyle sona eriyor. Ve sonra enfeksiyon etkili olur. Ziyaretçiler gülüyor ya da gülümsüyor. Buna ihtiyacımız vardı! Teşekkürler Hals Usta!
Frans Hals. Anın ustası. Gemäldegalerie Berlin, Kulturforum, Salı – Paz 10:00 – 18:00. Özel sergi, Londra Ulusal Galerisi, Amsterdam Rijks Müzesi ve Haarlem Frans Hals Müzesi ile ortaklaşa gerçekleştiriliyor. 3 Kasım'a kadar