RAM
New member
Çay fabrikasında elektrik ustası olarak çalışan İbrahim Çakar, kardeşi Emrah Çakar ile Aralık 2020’de atık modüllerden küçük motorlu araç yapmak için kolları sıvadı.
Emrah Çakar, bilgisayarda izlediği manzaralar sayesinde UTV’yi tasarlarken İbrahim Çakar ise gerekli modülleri tanıdıklarından ve sanayi sitesinden topladı.
Çakar kardeşler, araba kesimleri ve kendi yaptıkları aksamları merkeze bağlı Muradiye beldesinin Mesudiye Mahallesi’ndeki konutlarının giriş katındaki balkonda birleştirmeye başladı.
İbrahim Çakar, kestiği demir aksamın birleştirilmesi için fabrikadan mesai arkadaşı kaynak ustası Fatih Büyük’ten yardım aldı.
Çakar kardeşler ile Fatih Büyük, 5 aylık çalışma sonunda çeşitli araçların modüllerini birleştirerek 1500 cc, 75 beygir gücünde, arazi tipi, manuel vitesli UTV’yi tamamlamayı başardı.
Her türlü yolda ve arazi koşulunda, gerisine yük bağlanarak da kullanılabilen ve 70 kilometre sürate ulaşabilen araç, yaklaşık 25 bin liraya mal oldu.
İbrahim Çakar, çocukluk hayalini gerçekleştirmek için yola çıktığını ve kardeşinden dayanak istediğini söylemiş oldu.
Kovid-19 salgını sürecinde günün büyük kısmını meskende geçirdiklerini belirten Çakar, “Eski bir araba alarak onu parçaladık. İşimize yarayan modüllerini kullandık. Motoru geriye koyarak tartısı geriye verdik. Bu bize avantajlar sağladı. Rampayı rahat çıkıyoruz.” dedi.
Çakar, demirleri kendi imkanlarıyla büktüklerini, kaynağı için Fatih Büyük’ten yardım istediklerini anlatarak, “Kardeşim ile kestik büktük, Fatih usta kaynağını sağlamlaştırdı. Sağ olsun o da bize yardımcı oldu. Sac işini bir arada yaptık. bir arada konuşarak, bilgi alışverişi yaparak arabayı ortaya çıkardık.” diye konuştu.
İbrahim Çakar, traktör lastiği kullandıkları aracı karda ve sıkıntı yollarda denediklerini ve sorun yaşamadıklarını kaydetti.
Kaynak ustası Fatih Büyük ise kendisinden takviye istendiğinde severek kabul ettiğini lisana getirerek, şunları söylemiş oldu:
“Bu kadar büyük bir otomobil ortaya çıkmasını beklemiyordum. Daha ufak küçük bir şey bekliyordum. İbrahim ustayı 15 yıldır tanıyorum. Çocukluk hayali bir otomobil yapmak. Evvel engelli arabası yapıp çalıştığımız fabrikada sürmüştü. Akabinde buna başladı. bu biçimde bir otomobil ortaya çıktı. Gitmedikleri yer kalmadı. İnsanın güç çıkacağı yerlere çıkıyor.”
“Kırılır, bozulur diye sıkıntımız yok”
Emrah Çakar, Karadeniz Bölgesi’nde bilhassa Rize’de çocukların tahta otomobil yaptığını belirterek, kendilerinin de çocukluk heveslerinin içlerinde kalması niçiniyle bu biçimde bir çalışmaya başladıklarını lisana getirdi.
Pandemi sürecinin çalışma mühletini uzattığını vurgulayan Çakar, şu biçimde konuştu:
“Erkenden çalışmaya başlıyorduk. Ham olan materyalleri elle işledik. Beş ay boyunca kaidelerin bize verdiği imkanlar doğrultusunda aracı ortaya çıkardık. Etrafımızdakiler, ‘Olmaz, yürümez’ diye düşünüyorlardı. Çalıştığımız devirde hayli ses yaptık. Komşularımız, akrabalarımız bize tahammül etti. Bu bahiste onlara epeyce teşekkür ediyorum.”
Çakar, “Dağ yollarından biroldukça yaylaya ulaşabiliyoruz. Handüzü, Çağrankaya yaylalarına çıkıyoruz. Olağan otomobillerin girmediği yerlere giriyoruz. Patika yolları biz yol olarak görüyoruz. ‘Kırılır, bozulur diye kederimiz yok, zorluyoruz. Sonuna kadar gidiyoruz.” dedi.
Emrah Çakar, bilgisayarda izlediği manzaralar sayesinde UTV’yi tasarlarken İbrahim Çakar ise gerekli modülleri tanıdıklarından ve sanayi sitesinden topladı.
Çakar kardeşler, araba kesimleri ve kendi yaptıkları aksamları merkeze bağlı Muradiye beldesinin Mesudiye Mahallesi’ndeki konutlarının giriş katındaki balkonda birleştirmeye başladı.
İbrahim Çakar, kestiği demir aksamın birleştirilmesi için fabrikadan mesai arkadaşı kaynak ustası Fatih Büyük’ten yardım aldı.
Çakar kardeşler ile Fatih Büyük, 5 aylık çalışma sonunda çeşitli araçların modüllerini birleştirerek 1500 cc, 75 beygir gücünde, arazi tipi, manuel vitesli UTV’yi tamamlamayı başardı.
Her türlü yolda ve arazi koşulunda, gerisine yük bağlanarak da kullanılabilen ve 70 kilometre sürate ulaşabilen araç, yaklaşık 25 bin liraya mal oldu.
İbrahim Çakar, çocukluk hayalini gerçekleştirmek için yola çıktığını ve kardeşinden dayanak istediğini söylemiş oldu.
Kovid-19 salgını sürecinde günün büyük kısmını meskende geçirdiklerini belirten Çakar, “Eski bir araba alarak onu parçaladık. İşimize yarayan modüllerini kullandık. Motoru geriye koyarak tartısı geriye verdik. Bu bize avantajlar sağladı. Rampayı rahat çıkıyoruz.” dedi.
Çakar, demirleri kendi imkanlarıyla büktüklerini, kaynağı için Fatih Büyük’ten yardım istediklerini anlatarak, “Kardeşim ile kestik büktük, Fatih usta kaynağını sağlamlaştırdı. Sağ olsun o da bize yardımcı oldu. Sac işini bir arada yaptık. bir arada konuşarak, bilgi alışverişi yaparak arabayı ortaya çıkardık.” diye konuştu.
İbrahim Çakar, traktör lastiği kullandıkları aracı karda ve sıkıntı yollarda denediklerini ve sorun yaşamadıklarını kaydetti.
Kaynak ustası Fatih Büyük ise kendisinden takviye istendiğinde severek kabul ettiğini lisana getirerek, şunları söylemiş oldu:
“Bu kadar büyük bir otomobil ortaya çıkmasını beklemiyordum. Daha ufak küçük bir şey bekliyordum. İbrahim ustayı 15 yıldır tanıyorum. Çocukluk hayali bir otomobil yapmak. Evvel engelli arabası yapıp çalıştığımız fabrikada sürmüştü. Akabinde buna başladı. bu biçimde bir otomobil ortaya çıktı. Gitmedikleri yer kalmadı. İnsanın güç çıkacağı yerlere çıkıyor.”
“Kırılır, bozulur diye sıkıntımız yok”
Emrah Çakar, Karadeniz Bölgesi’nde bilhassa Rize’de çocukların tahta otomobil yaptığını belirterek, kendilerinin de çocukluk heveslerinin içlerinde kalması niçiniyle bu biçimde bir çalışmaya başladıklarını lisana getirdi.
Pandemi sürecinin çalışma mühletini uzattığını vurgulayan Çakar, şu biçimde konuştu:
“Erkenden çalışmaya başlıyorduk. Ham olan materyalleri elle işledik. Beş ay boyunca kaidelerin bize verdiği imkanlar doğrultusunda aracı ortaya çıkardık. Etrafımızdakiler, ‘Olmaz, yürümez’ diye düşünüyorlardı. Çalıştığımız devirde hayli ses yaptık. Komşularımız, akrabalarımız bize tahammül etti. Bu bahiste onlara epeyce teşekkür ediyorum.”
Çakar, “Dağ yollarından biroldukça yaylaya ulaşabiliyoruz. Handüzü, Çağrankaya yaylalarına çıkıyoruz. Olağan otomobillerin girmediği yerlere giriyoruz. Patika yolları biz yol olarak görüyoruz. ‘Kırılır, bozulur diye kederimiz yok, zorluyoruz. Sonuna kadar gidiyoruz.” dedi.